back to basic

terug in Conakry, back in real africa.
Want na Europees-Dakar besef ik pas echt dat ik hier traditioneel-afrika beleef.

Het verschil is onvoorstelbaar groot. Op ALLE vlakken. En nu is het ook voor mij duidelijk geworden hoe Guinee een beetje in elkaar zit. Het verschil tussen de Senegaleese samenwerking met de blanken en de Guineese dictatuur(die het dus liever zonder Europese steun doet).

Dakar voelt heel stads aan , de mensen leven er in deftige huisjes tot kasten van villa's. De straten zijn proper, en de vuilnisbak begint er langzaamaan aan een bestaan in tegenstelling tot hier.
toeristisch sterk ontwikkeld in tegenstelling tot de zeldzame blanken die ik hier passeer. Een en al zand en strand, met heerlijk frisse wind in tegenstelling tot het constant in't lopend zweet staan hier. Europees-oversteigende prijzen tegenover het heerlijkgoedkope Conakry.
Maar waar ik het meeste van genoten heb is de kloof tussen zwart en blank die er veel kleiner voelt.
Ze zijn gewend om om te gaan met blanken, of misschien ist omdat ze Europeser zijn opgevoed. Alleen heb ik sterk het verschil kunnen voelen, ik ben er vaker vergeten dat ik de blanke tussen de zwarten was.

Ik heb er fantastische mensen ontmoet!!!!
vooral Fouiji en z'n gettho-vrienden, Babacar, en Mamoudou natuurlijk, hebben mn hart gestolen. I Love them!!!

Fouji voelde vanaf de eerste woorden als n eeuwenoude vriend aan ondanks hij 47 jaar is. Hij kraamt heerlijke gangstershit uit en spreekt geweldig cool Engels. Twas heerlijk om in't engels te kunnen praten, om eindelijk de vrijheid nog eens te hebben alles te kunnen zeggen en uit te leggen wat ik wil. Ook de vrienden van Fouji spraken allemaal wel een beetje Engels, en man wat heb ik er me heerlijk thuis kunnen voelen. Ook Tyrence ontmoet, een van Fouji's vrienden, opgegroeid in New York en op 15jarige leeftijd door zn vader, die er bij de verenigde naties werkt, terug gestuurd naar Senegal. Het is de eerste afrikaan die ik mocht ontmoeten die echt weet wat jazz is, en die er ook echt van houdt.

En dan Babs, Babacar,... vanaf't eerste beeld was ik verliefd op deze jongen. 22 jaar maar heerlijk kinds, freestyle, en kunstenaar tot in zn kleinste cellen. Een prachtige jongen met een mijlenverre uitsraling door z'n kracht, z'n smile en z'n gelukkigheid. Babs heeft als kind samen met Mamoudou over de straten van Dakar gedwaald, geslapen op karton op de meest gekke plaatsen en in leven gebleven dankzij de vuibakken & restaurantresten.
Allebij zijn ze van straat geraapt door Jean-Michelle, n fransman die de "L'association" heeft opgericht. Een organisatie die straatkinderen tot artiesten heeft grootgebracht in Dakar.

Zowel schilders (zoals Babacar) als dansers, dichters en acrobaten(zoals Mamoudou). tis ook met de L'association dat zowel Babs als Mamoudou als Assan, meerdere malen in Europa zijn geweest om spektakels van Jean-Michelle op te voeren, exposities te geven of stages te lopen.

ja en nogmaals...
de kracht van God is groot.

Ishallaw!!!!

Samen met Mamoudou heb ik dus een beetje Dakar rondgereisd met de carapieds(prachtig--versierde-met-Madonna-beplakte-minibusjes).
We hebben gejumped op verschillende stranden, heb op't puntje van Mamelle gestaan en heerlijk uitzicht op grootDakar gehad, hebben een over-heerlijk-kunstenaars-plaatsje/dorpje bezocht die me ongelofelijk aan het dromen heeft gebracht, 't eilandje Goree bezocht, ook 2 dagen M'Bour (een buitenwijk van Dakar maar vol met hotels), Senegalees jazzconcert gezien alhoewel er wel geen jazz is gespeelt, Sangban (Senegaleese Dundunba), en misschien wel het allerbelangrijkste, de wandelingen door de stad met verhalen, straatverhalen van overleven en zoeken naar hoop, en de kleine ontmoetingen met straatkinderen van vandaag.

Heel kort nog... Mamoudou is geboren in Burkina Faso, is op 11 jarige leeftijd helemaal alleen vertrokken, n hele dag gewandeld ipv naar school te gaan. terechtgekomen in Mali, na Mali in Senegal op straat geleefd en met de L'association tot artiest ontpopt, 6 jaar geleden naar Guinee vertrokken om bij circus Baobab te gaan en nu net n maand geleden terug naar Senegal vertrokken. Waar hij nu in contact staat met Canadese vrienden van Cirque du Monde om in juni voor n jaar naar Canada te vertrekken.
Speciale jongen met n gouden hart en enorme kennis, opzoek tussen de realiteit naar n uitweg tot zijn dromen, afrika verlaten en geld gaan verdienen, om dan terug te komen en hier zn echte dromen op te bouwen.

Ik kan nog uren blijven vertellen, want deze 15 dagen in Senegal hebben me meer geleerd dan gelijk welke 15 dagen in mijn voorbije leven denk ik, of zo voelt t nu dan toch.

Ik had zo graag nog 2 weken langer gebleven, maar jammergenoeg laat mijn budget het niet toe. Dus nu doet't wel n beetje pijn, Dakar achtergelaten te hebben, en de mensen te moeten missen.

Maar ben nu terug in Conakry, en met alles wat ik rijker ben geworden in Dakar ga ik nu met volle energie verder hier in Conakry.

Gisteren voor't eerst ballet Joliba in concert gezien om 'Salon Aia', grand-marche. tot de 9de april is't er nog feest dus dat zie ik helemaal zitten!!!

ik laat jullie,
geniet daar ook,

Liefs, tini